تاریخچه خیابان پهلوی (ولیعصر) - بلندترین خیابان شهر تهران و در خاورمیانه

^{خیابان پهلوی (ولی‌عصر) بلندترین خیابان شهر تهران و همچنین بلندترین خیابان خاورمیانه با درازای ۱۷٫۹ کیلومتر است که در سوی جنوبی از میدان راه‌آهن (۱۱۰۰ متر بلندا از سطح دریا) در میانه‌ٔ جنوبی تهران آغاز می‌شود و در سوی شمالی در میدان تجریش (۱۶۰۰ متر بلندا از سطح دریا) در منطقهٔ شمیرانات پایان می‌یابد. این خیابان دارای پیاده‌رو، جوی بزرگ آب و نزدیک یازده هزار چنار در دو سوی خود می‌باشد. خیابان پهلوی (ولیعصر) از کانون‌های سنتی خرید تهران است و بوستان‌های بزرگ ملت و ساعی در کناره‌ٔ این خیابان جای دارند. این خیابان در سال‌های آغازین پادشاهی رضا شاه ساخته شد و تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷، «خیابان پهلوی» نامیده می‌شد.}

^{در سال ۱۳۰۷ خیابان پهلویِ بالا به‌دست «بلدیه تهران» سنگفرش شد و سپس با راهیابی آسفالت به پهنه‌ٔ خیابان سازی شهر‌ها، در سال ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی قانونی را برای ساخت و گسترش خیابان‌های تهران تصویب کرد و پس از آن گام‌های ساخت «جادهٔ مخصوص پهلوی» آغاز و برای نخستین بار این خیابان قیرریزی شد. در سال ۱۳۱۰ خورشیدی پیش از آمدن ملک فیصل٬ پادشاه عربستان به تهران، خیابان الماسیه (باب همایون) و میدان توپخانه و آغاز خیابان لاله‌زار برای نخستین بار آسفالت شد و یک سال پس از آن در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، خیابان پهلوی نیز آسفالت شد.}

^{چون در آن دوره منطقهٔ شمیرانات بیش‌تر چهره‌ای ییلاقی داشت این گذرگاه نیز به گونه‌ٔ جاده‌ای بود که از میان تپه‌ها می‌گذشت و چندان همسانی با خیابان‌هایی چون سپه (امام خمینی) و شاهرضا (انقلاب) که در پیرامون آن‌ها ساختمان‌های نوین ساخته شده بود، نداشت.} 

^{این جاده با ردیف‌های چنار منظم در دو سوی آن شناخته می‌شد. پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی سدهٔ ۱۷، نوشته‌است: «اگر استانبول شهر سروهاست، تهران را باید شهر چنارها خواند.» عبداالله مستوفی انگیزهٔ ساخت این خیابان را تصمیم رضا خان برای پیوند دادن کاخ سعدآباد به کاخ مرمر می‌داند.}

تاریخ ایران بدست اجنبی ها

با توجه به نقش بزرگي كه انسان آريايي درتاريخ جهان داشته، اصل و ريشه ما (بازماندگان آنان) و سرزميني كه گاهواره نژاد ما بوده است، چه بيگانه مي نمايد. 

شهروندي هاي عبري، يوناني و رومي را انسان باختر زمين همراه شير مادر به خود مي گيرد. دورنماي گسترده شهروندي ايراني كه نياكان ما برخاسته و شكوفا شده اند، به فاصله ماه تا زمين براي اين فرزندان دور مي نمايد.

تاريخ نخستين اين شهروندي نزد ما محدود است به اشاره هايي گاهگاه به دوران هايي كه ايران زمين در ارتباط با اورشليم و يونان بوده است. دلبستگي و هم احساسي ما يك سره در اختيار تبعيديان يهود، افسانه هاي دراماتيك ماراتن و ترومپيل، رژه ده هزار سرباز، يا ستاره زورگذر اقبال اسكندر مقدوني است. 

درميان اين رويدادها، اشاره هايي گذرا ديده مي شود به گستره قلمرو اهورا (كتاب استر از تورات سوره اي كه مي گويد از هند تا اتيوپي)، پيشينه فرمان كوروش پادشاه پارس (كتاب عذرا از تورات، سوره يكم) ابتكار داريوش بهنگام رسيدن به تاج و تخت، يا پيدايش زرتشتي گري.

بخشي ازدلايل اين وضع، بدون ترديد اين است كه ايران تاريخ نوشته شده خودش را ندارد. نه هرودت از ميان ايرانيان برخاسته يا در ميان آنان زيسته و نه گزنفن و … آگاهي هاي ما با همه پراكندگي از بيگانگان رسيده است. از يهوديان و يونانيان، دشمنان ملي ايران بودند و اين كمبودي بزرگ است.

پرفسور جان اچ ایلیف

ساعت آغاز سال ۱۳۹۲

برای دیدن ساعت آغاز سال ۱۳۹۲ به لینک زیر بروید 

http://www.7seen.com/

نیروی دریایی در ایران باستان

پهنه گسترده ايران زمين در دوران باستان داراي مرزهاي دريايي و رودخانه هاي پرآب و قابل كشتيراني بوده است. از اين رو توجه به دريا و دريانوردي و فراهم كردن وسايل آب پيماي مناسب نيز در آن دوران مورد توجه بوده است. آنچه در پي‌مي‌آيد اشاره به برخي از نوآوري ها و پيشرفت هاي نياكان ما در اين زمينه است.

كشتي سازي

آب هاي نيلگون درياي پارس ، درياي مكران( عمان )، و اقيانوس هند، همچنين رودخانه هاي جنوب غربي ايران، از ديرباز پهنه دريانوردي و درياپويي ايرانيان بوده است، در شاهنامه فردوسي، چندين بار، از كشتي سازي و كشتيراني ايرانيان، سخن رانده شده است، قدمت و پيشينه اين رشته از دانش و فن مهندسي ايرانيان را از سروده‌هاي فردوسي مي‌توان دريافت. فردوسي از جمشيد ، پادشاه پيشدادي، به عنوان نخستين انساني كه هنر غواصي و صنعت كشتي سازي و دريانوردي را به ديگران آموخت، نام برده است.
گذر كرد زان پس به كشتي برآب
زكشور به كشور برآمد شتاب

كشتيراني در آب هاي ايران از ديرباز انجام مي‌شده و با توجه به اين سنت دريانوردي ، نيار به كشتي سازي و سودجستن از ابزارهاي دريانوردي در ايران وجود داشته است. نخستين كشتي هايي كه در رود خانه هاي آمد و شد مي‌كردند، به شكل هاي گوناگون ساخته مي‌شدند و ابزار حركت دادان آن ها پارو بوده است.
نبرد ناوهاي ايراني در زمان هخامنشيان ، بزرگترين كشتي هاي جنگي زمان خود بودند كه سه رديف پاروزن و بادبان داشتند و با سرعت ٨٠ ميل دريايي در روز حركت مي‌كردند . هر نبرد نام شامل ٢٠٠ جنگجو بود كه ٣٠ نفر از آن ها سربازان زبده پارسي و تكاور، بوده اند. نيروي دريايي ايران در زمان ساسانيان نيز، قدرت بي‌چون و چرا در درياي پارس و اقيانوس هند بوده است كه زيربناي فرهنگ دريانوردي و درياپويي مسلمانان را تشكيل داد.

شاخص خورشيدي

پيشنه تعيين تغيير زمان از راه اندازه گيري سايه آفتاب به زمان باستان برمي‌گردد. در آغاز، شاخص هاي خورشيدي، ويژه اندازه گيري زمان و حركت خورشيد، از سايه ساختمان ها و درختان تشكيل مي‌شده است. به تدريج ، با گذشت زمان از ابزارهايي كه به صورت شاخص قايم روي صفحه‌اي قرار داده مي‌شده، ساخته شدند. شاخص هاي آفتابي معمولا ارتفاع خورشيد و عرض جغرافيايي روزانه را مشخص كردند.
علاوه بر اين شاخص ها، شواهدي هم در دست است كه ايرانيان از ابزارهاي آفتابي ديگري براي مشخص ساختن طول جغرافيايي و جهت سود مي‌جستند.

استفاده از آتش در صنايع نظامي‌

كاربرد آتش در جنگ، براي سوزاندن كشتي ها و تاسيسات دريايي دشمن، از دوران باستان رايج بوده است. در ارتش ايران، هم در نيروي زميني و هم در نيروي دريايي همواره گروهي به نام نفت انداز، نپتان يا نفات، با لباس هاي ويژه خود ماموريت پرتاب مواد قيري و نفتي را به عهده داشته اند.
ساده ترين روش، پرتاب آتش با تير بوده است. اين روش سپس به صورت پرتاب ظرفي از آتش، نارنجك مانند، تكامل پيدا كرد. براي پرتاب ظرف هاي بزرگ از ابزارهاي مكانيكي ، همچون منجنيق، سود مي‌جستند. نفت يا نپتا، كه در شاهنامه از آن تحت عنوان قاروره ياد شده است، تا مدت ها جزو اسرار نظامي‌بود.

پروكوپيوس ، تاريخ نگار رومي‌در سده ششم ميلادي، از روغن مادها نام مي‌برد و مي‌گويد كه ايرانيان، ظرف هايي از روغن مادها و گوگرد را پر مي‌كنند، آن ها را آتش مي‌زنند و به سوي دشمن پرتاب مي‌كنند. پروكوپيوس مي‌گويد كه اين ماده در روي آب شناور مي‌مانده و به هنگام تماس، كشتي هاي دشمن را به آتش مي‌كشيده است.

ابزار نمايش و پردازش حركت سيارات

از جمله ابزارهايي كه ريشه هاي تاريخي آن را نياز به مطالعات ستاره شناسي و دريانوردي تشكيل مي‌دهد، ابزارهاي نمايش حركت سيارات، زمين و خورشيد و همچنين محاسبات زاويه اي و طولي به كار مي‌رفته است. اينكه ايرانيان دست كم ١٥٠٠ سال پيش از اروپاييان مي‌توانستند طول جغرافيايي را، به ويژه در دريا،از نصف النهار مبدا( نيمروز – سيستان) حساب كنند، از سوي بسياري از دانشمندان و تاريخ نگاران پذيرفته شده است. اين محاسبات و پردازش هاي پيچيده، بدون سودجستن از ابزارهايي كه در مثلثات و محاسبات زاويه اي به كار مي‌رود، غير ممكن بوده است. يكي از اين ابزارها كه در لاتين اكواتوريوم، ناميده مي‌شود براي تعيين مدار خورشيد و سيارات به كار مي‌رفته است.

مواد نفتي

مواد نفتي به صورت هاي گوناگون در جهان باستان، ( ايران و ميان رودان) شناخته شده و به كار برده مي‌شده است. گذشته از استفاده هاي سوختي و گرمايي كه از آغاز عمل شناخت قير و برداشت هاي متافيزيكي از آتش و آتش جاويدان بوده، در دانش و فناوري استفاده مي‌شده است. كاربرد آن به صورت عامل جسباننده، عايق بندي كننده و ملات بوده است. ايرانيان ، كف كشتي ها را قيراندود و نفوذناپذير مي‌ساخته‌اند.

چكيده نويسي

در دربار پادشاهان ايراني، گروهي از دبيران وظيفه داشتند كه گزارش هاي رسيده از اطراف كشور را كوتاه بنويسيد و به مقامات بالاتر ارايه دهند. در امر دريانوردي وكشتيراني هم نياز دريانوردان ايراني در به همراه داشتن چكيده اي از سفرهاي پيشين ديگر دريا پويان در مسيرهاي دريايي، باعث گسترش اين فن در ميان دريانوردان بوده است.

سازه‌های آبی (آسیاب‌ها و آبشارها) شوشتر - خوزستان

آب همواره در شكل گيري تمدن ها نقش بسزايي داشته، تا بدانجا كه كهن ترين تمدن هاي بشري در كنار رودخانه ها شكل گرفته اند.
رود خروشان كارون نيز در جنوب كشور پهناور ايران، مبدأ پيدايش تمدن هايي در كنار خود بوده است. رود كارون، بزرگترين رودخانه ايران پس از خروج از تنگه هاي كوهستاني زاگرس به جلگه خوزستان وارد شده و در دشت شوشتر آرام مي گيرد. خاك مستعد و زمين هموار، بهمراه آب فراوان رودهاي جاري در جلگه خوزستان، اين منطقه را به يكي از مهمترين قطب هاي كشاورزي كشور در طول تاريخ تبديل نموده بگونه اي كه همواره توجه حكومت ها را به اين سرزمين جلب كرده است.

 

در دوره حكومت هخامنشيان، اقتصاد وابسته به درآمد حاصل از كشاورزي باعث مي گرديده تا حكومت با توسعه اين بخش، سطح درآمد كشاورزان و متعاقب آن درآمدهاي كشور را افزايش دهد. حفر نهرهاي دستكند "گرگر" و "داريون" در شوشتر از فعاليت هاي احتمالي دوره هخامنشيانبه منظور توسعه كشاورزي است. پس از هخامنشيان، ساسانيان نيز براي ساخت و توسعه تأسيسات آبي در شوشتر كوشيده، و موفق به ساخت بي نظيرترين شبكه آبياري در اعصار كهن شده اند.
گرچه در ساخت تأسيسات آبي شوشتر مهمترين هدف، آبياري بوده؛ اما سازندگان آن توانسته اند به اهداف بزرگ ديگري چون اهداف صنعتي، بازرگاني، دفاعي، معماري، راه و... دست يابند.
-مجموعه آسياب هاي شوشتر شامل ده ها آسياب است كه بزرگترين مجموعه صنعتي تا پيش از انقلاب صنعتي به شمار مي رود.
 
-بهره گيري از رودخانه در گرداگرد شهر كهن شوشتر، بمنظور ايجاد خندق در كنار حصار و ايجاد موقعيت استراتژيك دفاعي باعث شده تا اين شهر در برهه هايي از تاريخ تسخير ناپذير باشد.
 
-قابل كشتيراني بودن رود دستكند گرگر باعث مي شده تا شوشتر از نظر تجارت و بازرگاني از قطب هاي مطرح در سطح بين الملل باشد.(تا قرن گذشته، جابجايي بار و مسافر از طريق كشتي در رود گرگر رواج داشته)

 

-استفاده از آب در ساخت محيطي براي زندگي بر اساس شرايط اقليمي، با ايجاد شبكه هاي زيرزميني در زير شهر كهن شوشتر، موجب بروز يكي از هوشمندانه ترين اشكال معماري شهري-آبي گرديده.
-پل و سد شادروان، كه بلند آوازگي آن در افسانه هاي ايراني به چشم مي خورد، نه تنها يكي از اساسي ترين بخش هاي شبكه آبياري شوشتر، بلكه از معدود راه هاي عبور از رودخانه پهناور كارون بوده كه احتمالاً جاده شاهي نيز از همين پل عبور مي كرده است.
 
با توجه به اهميت سياسي و اقتصادي شوشتر و تأسيسات آبي آن، قلعه اين شهر(سلاسل)، هم مركز كنترل اين تأسيسات بوده و هم مقر والي خوزستان به شمار مي رفته و تا قرن گذشته شوشتر به عنوان مركز خوزستان بوده است.

 

مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در دوران ساسانیان، جهت بهره‌گیری از نیروی آب به‌عنوان محرک آسیاب‌های صنعتی ساخته شد. این مجموعه در مجاورت شهر شوشتر در استان خوزستان قرار دارد.
 
مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در مسیر «رودخانه گرگر» که خود از شاهکارهای فنی و مهندسی اعصار کهن است، بنا شده است. رود گرگر کاملاً به صورت دستکند می‌باشد و احداث آن را به اردشیر بابکان، شاهنشاه ساسانی نسبت داده‌اند.
 
این مجموعه از بی نظیرترین نمونه‌هایی است که جهت استفاده بهینه از آب در ادوار کهن مورد بهره‌برداری قرار گرفته است.

 

در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند. در قسمت انتهایی ضلع غربی این مجموعه، سیکا قرار دارد که دسترسی به فضای درون آن از طریق چند پله دستکند میسر است.
 
درون این فضا یک حوض ۸ ضلعی با کانال‌های کوچک به چشم می‌خورد. آب این حوض از طریق یک جوی که از دیواره سیکا خارج می‌شود تأمین و از طریق دو کانال کوچک به درون رودخانه هدایت می‌شود.
این مجموعه جزئی از کانال‌های آبرسانی به آسیاب‌ها بوده که بعدها در دوره قاجار و در زمان حکومت محتشم (از حکام محلی) سدی در این مکان زده شده و در این مکان آب از یک قسمت داخل و وارد یک ۸ ضلعی گود شده و سپس از این ۸ ضلعی وارد دو کانال و از آنجا وارد رودخانه می‌شود.
 
در مورد معنای «سیکا» نظرات متفاوتی ارائه شده است. لغت نامه دهخدا سیکا را نوعی مرغابی یا نوعی درخت و قومی از هندوان دارای مهب وشنو که شعبه‌ای از آیین بودائیست معرفی می‌کند.
مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در مسیر «رودخانه گرگر» که خود از شاهکارهای فنی و مهندسی اعصار کهن است، بنا شده است. رود گرگر کاملاً به صورت دستکند می‌باشد و احداث آن را به اردشیر بابکان، شاهنشاه ساسانی نسبت داده‌اند.
در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ باستان‌شناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است.

 

این محوطه مجموعه‌ای از سد، تونل‌ها، کانال‌های فرعی و آسیاب‌های آبی است که به صورت یک مجموعه صنعتی- اقتصادی بوده و جزئی از مجموعه بزرگ «سازه‌های آبی شوشتر» می‌باشد که در کتب تاریخی مکرراً به آن اشاره شده است.
اساس کار مجموعه به این صورت است که سد گرگر مسیر رودخانه را مسدود کرده و سطح آب را برای آبگیری ۳ تونل حفر شده در تخته سنگ بالا می‌آورد.
 
تونل‌های سه گانه، آب را به مجموعه هدایت می‌کنند و به کانال‌های متعددی تقسیم می‌شوند که پس از گرداندن چرخ آسیاب‌ها، آب به صورت آبشارهایی به محوطه‌ای حوضچه مانند سرازیر می‌شود.
یکی از ویژگی‌های بسیار بارز مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها مجاورت آن با بافت تاریخی شهر شوشتر است. این محوطه علاوه بر استفاده‌های صنعتی، در ایام کم آبی نیز، آب مورد نیاز ساکنین را تأمین می‌نمود.
 
یک ویژگی بسیار زیبا و منحصر بفرد بصری نیز که در این مجموعه وجود دارد و جلوه‌ای خاص به آن می‌بخشد این است که آب حاصل از پساب آسیاب‌ها به صورت آبشارهای مصنوعی زیبا به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزد که منظره‌ای چشم‌نواز و دل‌انگیز را در مقابل دیدگان هر بیننده بوجود می‌آورد.
همچنین در محوطه پشت بند که محل آبگیری ۳ تونل معروف «سه کوره»، «دهانه شهر» و «بلیتی» است نیز چشم انداز زیبایی به چشم می‌خورد.
 
تونل‌های سه گانه در پشت «پل بند گرگر»، وظیفه انتقال حجم معینی از آب را برای به حرکت درآوردن پره‌های آسیاب برعهده داشته‌اند.
مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر با توجه به زمان ساخت از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان است. این شاهکار مهندسی هم در ایران و هم در جهان بی‌نظیر است.
با توجه به اهمیت شهر شوشتر در برهه‌هایی از تاریخ و توجه ویژه به احداث تأسیسات آبی در این منطقه که از فنون مهندسی پیچیده‌ای سود می‌جوید، ما را در نتیجه نهایی مصمم می‌نماید که احداث آسیاب‌ها را متعلق به دوران کهن و حتی هم عصر با ساسانیان بدانیم.

مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در سال ۱۳۷۷ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۱۸۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. 

همچنین مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو معرفی شد و در نشست سالانه اعضای این کمیته در سال ۲۰۰۹ با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت جهانی رسید.

کشتار هولناک - گرداندن آسیاب با جوی خونِ مردمِ زرتشتی در گرگان

^{به گفته ی بلعمی سلیمان اموی به سال 98 هجری یزید را به تسخیر گرگان و تبرستان فرستاد. یزید پس از تصرف گرگان در پیکار با اسپهبد فرخان بزرگ در تنگنایی به گیر افتاد، نه راه پیشرفت داشت و نه برگشت. مردم گرگان به شورش برخواسته چهار هزار مرد او را که در گرگان گذاشته بود بکشتند.}

^{یزید با اسپهبد ترخان صلح نمود و به گرگان بازگشت و سوگند خورد اگر ظفر یابد شمشیر از ایشان باز ندارد تا به خونشان آسیاب بگرداند. آگاهی به مرزبان رسید و بگریخت و به آن قلعه شد که به کوه اندر است و آن را حصار گرفت و آن قلعه ای بود استوار و یک راه بیش نداشت و یزید او را به حصار می داشت و حرب می کرد و منجنیق ها ساخت و هیچ نتوانست کردن. متحیر شد.} 

^{یکی از یارانش راه باریکی به قلعه به وسیله ی سگ یافت با اندکی مردان مسلح به سوی بارو روان شد و یزید در اطراف قلعه آتش افروخت. گرگانیان چون آن بدیدند ترسیدند و بیرون آمدند و جنگ در گرفت.}

^{آن مرد که با گروه به جنگ مشغول بود و گرگانیان بی خبر از پس ایمن بودند و آگاهی از پیشامد نداشتند تا تکبیر مسلمانان را از قلعه شنیدند. وقتی که چنین شد گرگانیان صلح خواستند بر آنکه به حکم یزید فرود آیند.
یزید بانگ فرو زد که همه ی اینان را بکشید و آب بر جویی انداختند تا با خون کشتگان به یک جای برفت و بر آسیاب و گندم آرد کردند و نان پختند و بخوردند تا از سوگند بیرون آمدند.}

^{در این کشتار که یک شیوه از کشتار اعراب در ایران است و چندین بار تکرار شده است آن اندازه مردم را می کشتند و سر می بریدند که از خون کشتگان جوی خون به وجود می آمد و این جوی خون را با رودی که در آن نزدیکی ها بود متصل می کردند. خون هزاران هزار نفر جوی خونی به بزرگی جوی آب به وجود می آورد که گاه به اندازه ای می شد که با آن می توانستند آسیاب های آبی را بگردانند که این جوی خون و آسیاب گردانی با آن در گرگان و در کشتار زرتشتیان پیش آمده است.}

^{برگرفته از: تاریخ زرتشتیان پس از ساسانیان/رشید شهمردان}

پل‌های تاریخی اصفهان خراب می شوند

ریزش آجرها، ترک‌خوردگی پایه‌ها و رطوبت دیوارهای پل‌های تاریخی اصفهان گویی تمامی ندارد. درحالی یکی دیگر از پل‌های تاریخی اصفهان به نم نشست که پیش از این دوستداران و فعالان‌میراث‌فرهنگی این شهر وضعیت پل تاریخی خواجو را نگران‌کننده اعلام کردند.

«شاهین سپنتا»، یکی از دوستداران میراث فرهنگی اصفهان در این مورد به CHN گفت: «پل تاریخی شهرستان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پل‌های تاریخی ایران وضعیت مطلوبی ندارد و با این که از یک سال پیش این آسیبها بر بدنه پل مشهود بوده و چندبار وضعیت آن به اطلاع مسئولان اداره میراث فرهنگی اصفهان رسیده، ولی با وجود شرایطی که به خاطر بی‌آبی زاینده‌رود برای مرمت این پل فراهم است، این اداره تاکنون اقدامی برای مرمت آسیب‌های موجود نکرده است».

سپنتا افزود: «در حال حاضر، شاهد ریزش آجرها، ترک خوردگی‌پایه‌ها و ریزش سنگ‌های آن، نم کشیدگی دیوارها، یادگاری نویسی و نصب آگهی بر بدنه پل، عدم جمع آوری رسوبات و نخاله‌های زیر پل، رویش گیاهان بر بدنه و پایه‌های پل، آتش افروزی افراد ناگاه در زیر پل و تبدیل آن محل به مکانی برای از بین بردن پلاک و اسناد و خودروهای مسروقه توسط سارقان هستیم».

این دوستدار میراث‌فرهنگی ادامه داد: «هم‌اکنون به‌دلیل خشکی طولانی مدت زاینده‌رود، ضرورت پایش مرتب وضعیت پل‌های تاریخی اصفهان را نباید فراموش کرد تا از هرگونه نشست و آسیب بیشتر بر این آثار ارزشمند پیشگیری شود».

پل شهرستان قدیمی‌ترین پل بر زاینده‌رود و یکی از کهن‌ترین پل‌های ایران است. قدمت شالوده اصلی این پل به دوران هخامنشیان (330- 550 پیش از میلاد ) بازمی‌گردد. اما ساختار امروزی آن از دوران ساسانی (651- 224 میلادی ) برجا مانده و در دوره های تاریخی بعدی مثل دیلمیان، سلجوقیان و صفویان مورد بازسازی قرار گرفته است. پل شهرستان 108 متر طول و 13 دهانه اصلی دارد. پایه‌های این پل روی سنگ‌های طبیعی کف رودخانه استوار شده ‌است.

پل شهرستان در کنار قدیمی‌ترین بافت تاریخی اصفهان به نام "جی " و در نزدیکی تپه باستانی اشرف قرار دارد. از روی این پل یکی از زیباترین چشم اندازهای زاینده رود را می توان تماشا کرد

کاخ اردشیر پیروزآباد باید به ثبت یونسکو برسد

کاخ اردشیر بابکان در پیروز آباد استان فارس، به عنوان نخستین کاخ گنبددار ساسانی پس از دژدختر، که با معماری کاملا ایرانی و بومی ساخته شده است، باید به ثبت یونسکو برسد.

به گزارش ایران بزرگ، کاخ اردشیر بابکان در 100 کیلومتری جنوب شرقی شیراز و 10 کیلومتری شمال غربی شهرستان پیروز آباد با میانگین ارتفاع 1600 متر از سطح دریا قرار دارد.

این کاخ به درازای 115 و پهنای 55 متر مربع است که زیر بنای کاخ با برکه آن 8496 متر مربع است و از لاشه سنگ (سنگ پاره) و ملات گچ ساخته شده است و یکی از کاخ های ییلاقی اردشیر به شمار می رفته است. نمای آن از شمال به چشمه یی کهن و جوشان به نام برم پیر (قمپ و خنب) به قطر 50 متر مشرف است که آب زلالی از آن جاری ست.

این بنا سه در ورودی دارد که نخستین ورودی آن در ضلع جنوبی قرار گرفته که درب ورودی اصلی کاخ می باشد. از ورودی شمال غربی، پس از ایوانی به درازای 28 متر و پهنای 14 متر با سقف گهواره ای، به تالار میانی مربع شکل و گنبدواری به اندازه 14 در 14 و ارتفاع بین 21 تا 25 متر وصل می شود. تالار میانی به دو تالار قرینه در شرق و غرب متصل است و هر تالار با راهروهای جداگانه به بخش های دیگر  کاخ راه دارند و راهروی تالار غربی به پلکان طبقه دوم کاخ می رسد.

ایوان جنوبی بنا به اتاق های چهار جانبی می رسد که در آن به ورودی جنوبی باز می شود که به دیدگاه بیشتر کارشناسان، مهمان سرای کاخ بوده است.

گچ بری و تزیینات تالارها رنگی و بسیار زیبا و با شکوه هستند و به کاخ تچر در پارسه (تخت جمشید) می مانند.

از ویژگی های منحصر به فرد این بنا تاق های ساسانی است که به تاق های چهارگوش یا تاق ضربی نام ور ند که در سه طرف حیات قرار دارند. همچنین وجود اتاق هایی با روکش هایی از گچ تزیین شده از دیگر ویژگی های این بنای تاریخی می تواند باشد.

از دیگر نکات جالب این کاخ بنای آشپزخانه می باشد که روبروی حیات (پشت کاخ) قرار دارد. تکنیک های تاق زنی ساسانیان به طور عمده به کیفیت ملات گچ بستگی دارد که اجازه تاق زنی بدون مرکز را می دهد. شکل تاق های گنبد دار بیضوی می باشد گنبد با استفاده از گوش واره (سکُنج های مخروطی) که از هر کنج بالا آورده می شود تا دایره یی تشکیل گردد و از آن پس خود دایره به تدریج بسته می شود، و روی اتاق چهار گوش قرار می گیرد.

ایوان نیز برجسته ترین عضو ساختمان ساسانیان و معماری ایرانیان باستان می باشد. دیوارهای خارجی را به کمک پشتبندهای پلکانی یا ستون های توکار یا سنگ دار تقویت کرده و درگاه ها را با استفاده از قالب ساده گچی که طرح آن از درگاه های باستانی هخامنشی در پارسه گرفته بالا آورده اند.

بیشتر کارشناسان و باستان شناسان، بناهای گنبد دار اسلامی مانند مساجد را برگرفته از این کاخ می دانند. شادرُوان استاد پیرنیا، در کتاب سبک شناسی می گویند: "سنگ لاشه که به صورت طبیعی روی هم چیده شده اند - تا این زمان، بزرگ ترین بنای سنگ لاشه ای می باشد که ساخته شده است. از تاق آهنگ و گنبد برای پوشش فضاهای مختلف آن استفاده شده است - گنبد میانی بر روی یک هشت ضلعی کامل است و دو گنبد دیگر بر روی شش ضلعی محاط در مربع ساخته شده است که به آن گنبد کمبیزه گفته می شود."

نکته مهم در این بنا ساختن خیشخان (باد پروا یا باد پیچ) است که برای جریان یافتن هوا در داخل دیوارها ساخته شده است.

یاقوت حموی (سده ی هشتم) در معجم البلدان می نویسد: "خوش آب و هوا، پاکیزه و زیبا و سبز و خرم است. از هر سو که شخص بخواهد وارد این شهر شود باید شش  میل در باغ و بوستان و از زیر درختان سبز و خرم بگذرد تا به دروازه شهر برسد."

در زمان های کهن نیز راه شیراز به بندر باستانی سیراف از همین جا می گذشته است.

به هر روی کاخ اردشیر بابکان به عنوان نخستین کاخ گنبدار ساسانی، پس از دژ دختر، که با معماری کاملا ایرانی و بومی ساخته شده است شرایط ثبت در فهرست جهانی سازمان یونسکو را دارد و اگر مسئولین میراث فرهنگی به این بنا توجه بیشتری کنند و سدهای سر راه آن مانند دفن گور مردگان در حریم درجه یک آن و خرید زمین های کشاورزی در پیرامونش را برطرف کنند، شانس بسیار زیادی برای قرار گرفتن این یادمان نیاکانی در سازمان یونسکو را دارد.

سیاوش آریا

سند تفاهم نامه همکاری بین دانشگاه گندی شاپور دزفول و یونسکو امضا شد

سند تفاهم نامه همکاری بین دانشگاه صنعتی گندی شاپور دزفول و دفتر نمایندگی یونسکو در دزفول امضا شد.

^{به گزارش دزفول تایمز، (3 آبان 1391)} ایرنا نوشت: رییس دانشگاه گندی شاپور دزفول در حاشیه همایشی که به منظور امضای این تفاهم نامه همکاری گفت: با امضای این تفاهم نامه زمینه همکاری های علمی و فرهنگی بین یونسکو و دانشگاه صنعتی گندی شاپور دزفول فراهم می شود.

^{دکترˈعلی محمد آخوند علیˈ ثبت و معرفی محوطه باستانی یک هزار هکتاری گندی شاپور دزفول به عنوان یکی از قدیمی ترین دانشگاه های جهان را از جمله اهداف امضای این تفاهم نامه همکاری عنوان کرد و افزود: بزودی موزه دانشگاه گندی شاپور نیز راه اندازی می شود.}

^{وی همکاری در حفظ و نگهداری آثار باستانی و نیز تلاش برای ثبت جهانی دانشگاه گندی شاپور را از دیگر اهداف این تفاهم نامه برشمرد.}

عبدالحسین پور رکنیˈ مدیر پایگاه مشترک تدوین پرونده نامزدی ثبت جهانی میراث دزفول و مسوول دفتر نمایندگی یونسکو در دزفول نیز در حاشیه این همایش به خبرنگار ایرنا گفت: بر اساس این تفاهم نامه که در شش بند تدوین شده، کار ثبت جهانی مجموعه باستانی جندی (جوندی )شاپور دزفول پیگیری می شود.

^{وی افزود: با بهره گیری از امکانات آموزشی، فرهنگی و استفاده از اساتید این دانشگاه می توان مجموعه باستانی جندی شاپور دزفول را به عنوان یک اثر جهانی معرفی کرد.}

^{پوررکنی با اشاره به بندهای این تفاهم نامه گفت: ایجاد دفتر نمایندگی کمیسیون ملی یونسکو در دانشگاه، ایجاد پایگاه مجازی، تلاش برای معرفی دانشگاه باستانی جندی شاپور دزفول برای ثبت جهانی و نیز شهر باستانی جوندی شاپور و نیز همکاری آموزشی و پژوهشی فی مابین دفتر نمایندگی کمیسیون ملی یونسکو در دزفول از دیگر بندهای این تفاهم نامه است.}

^{این سند تفاهم نامه همکاری توسط مدیر دفتر نمایندگی کمیسیون ملی یونسکو در دزفول و نیز دانشگاه جندی شاپور دزفول امضا شد.}

^{دانشگاه باستانی گندی‌شاپور (جوندی شاپور) یکی از آثار به جای مانده از دوره ساسانی در اطراف دزفول است که با بیش از ۱۷ قرن قدمت، قدیمی ترین و نخستین دانشگاه جهان است.}

^{گندی‌شاپور شهری است کهن در شمال استان خوزستان در ۱۷ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان دزفول که امروزه تنها آثار خرابه های آن باقی است.}

^{شهر گندی شاپور به سبب بیمارستان و دانشگاهی که در آن بوده شهرت جهانی داشته است.}

ریشه نام ماشین ژاپنی مزدا - Mazda

نام خودروی ژاپنی مزدا بر گرفته از نام "اهورا مزدا" می باشد

می توانید به نشانی کمپانی مزدا که در زیر درج شده بروید

http://www.mazda.com/profile/vision

و در سمت راست صفحه ای که باز می شود زیر نام "مزدا" شرکت مزدا دلیل نام گذاری خود را توضیح داده است.

With the introduction of its CI (Corporate Identity) in 1975, Mazda developed its Mazda corporate mark as a symbol for communications. It was then positioned as an easy-to-read corporate mark in line with the establishment of the brand symbol, in 1997. (Established in 1975)h

The company's name, "Mazda," derives from Ahura Mazda, a god of the earliest civilizations in West Asia. We have interpreted Ahura Mazda, the god of wisdom, intelligence and harmony, as the symbol of the origin of both Eastern and Western civilizations, and also as a symbol of automobile culture. It incorporates a desire to achieve world peace and the development of the automobile manufacturing industry. It also derives from the name of our founder, Jujiro Matsuda.

ویژگی های پسندیده ی اخلاقی در ایران باستان

<sup>در میان ایرانیان رباخواری رایج نبود ولی باز پس دادن وام را امری واجب و مقدس می شمردند. ایرانیان هیچگاه بت پرست نبودند و مانند دیگر ملل در میان آنان بتخانه و معبد پدیدار نبود .به گفته ی فیثاغورت حکیم نامدار یونانی ایرانیان خدای جهان را روح راستی می خواندند و همه ی راستی ها و پاکی ها را از خدای می دانستند.

هرودت با اشاره به برخی از ویژگی های اخلاقی ایرانیان می نویسد: ایرانیان زادروزشان را از هر روز دیگر محترم می دارند .در این روز توانگران گاو و شتری کباب می کنند.کسانیکه بی چیزترند به گوسپندی اکتفا می کنند.

آب دهان بیرون انداختن در نزد ایرانیان روا نباشد.

دو دوست چون در کوچه بیکدیگر برخوردند, همدیگر را می بوسند. ایرانیان به همسایگان خود احترام می کنند.

دروغ گویی ننگین ترین عیب یک ایرانی است و پس از آن شرم آورترین نقص داشتن قرض است و جهت آن اینست که می گویند شخص بدهکار ناگزیر به دروغ گفتن است.
خنده و شوخی در انجمن های مهم پارسیان بسیار زشت و ناپسند است و از گفتن سخنان بیهوده و نابجا پرهیز دارند.

ایرانیان به کشت و زرع و پرورش حیوانات اهلی و سودمند و کاشتن درختان و آباد کردن زمین علاقه بسیار دارند.
گزنفون در کورشنامه ی خود چنین آورده است: ایرانیان با فرهنگ بر سر سفره از خود هیجان و هوسناکی نشان نمی دادند. بلکه چنان خود را حفظ می کردند که گویی اصلا بر سر سفره ننشسته اند. همانطور که سوارکاران خونسردی خود را از دست نمی دهند. بر سر سفره از مطالبی پرسش می کردند که دیگران سوال از آن ها را دوست داشتند و در موضوعات شوخ طبعی نشان می دادند که این شوخ طبعی مطبوع دیگران بود.</sup>

^{در گفتگوها همواره از هر اهانت و دشنام گویی به یکدیگر پرهیز می کنند. ایرانیان به فرزندان خود تقوی و فضیلت می آموختند.}

<sup>در قوانین ایران بیش از هر چیز کوشش می شد تا افرادی تربیت کنند که آنان را پیش از دست یازیدن به کارهای ننگین و شرارت آمیز مانع شوند.

کودکان ایرانی تا 16 سالگی تیراندازی و زوبین افکنی می آموختند. پس از آن تا مدت ده سال به عنوان نوجوان شبها را در کنار بناهای عمومی بسر می بردند تا هم از شهر محافظت کنند و هم بسختی و صبوری معتاد شوند.

گزنفون در بخشی دیگر از کتاب کورش نامه می نویسد: ایرانیان در برابر گرسنگی و تشنگی و بلایا از خود مقاومت نشان می دهند</sup> .

<sup>در ایران برای ازدواج و عروسی از پدر و مادر خود اجازه می گیرند.

دینون مورخ یونانی معاصر با فیلیپ مقدونی (359-336 پیش از میلاد) می نویسد: ایرانیان در هوای آزاد و فضای باز پرستش خدای را بجا می آوردند.

وی می نویسد: در پادشاهی چنین فرمان رفته بود که هیچگونه پارچه هایی که بافت کشور بیگانه است نباید بر روی میز شاهنشاه باشد.

استرابون جغرافی دان نامدار چنین می نویسد: ایرانیان مردگان خود را عاری از هرگونه زینت دفن می کنند و هیچگاه اجساد را نمی سوزانند. ایرانیان زنان متعدد می گیرند و هدف آنان داشتن فرزندان زیاد است. ایرانیان بر روی عهد و پیمان خود سخت استوارند.</sup>

^{ایرانیان مادر خود را گرامی میدارند و شاه بر سفره همواره پایین تر از مادر خود می نشیند. ایرانیان مایلند جامه ی به تن کنند که سر تاسر تن آنان را بپوشاند}

<sup>آمین مارسلن مورخ یونانی می نویسد: ایرانیان اسراف در خوراک را روا نمی دارند و هرگز بیش از اندازه غدا نمی خورند. ایرانیان در هنگام غذا خوردن سخن نمی گویند و دست به غذای یکدیگر نمی زنند و به اطراف نمی نگرند.

نیک بخت کسی است که خواستار بهترین راستی باشد.(نماز روزانه ی پیروان مزدیسنا–اشم وهو)</sup>
-----------------------
پخش ویژه : مهرمیهن - بن مایه ی نوشتار : کتاب "اخلاق ایرانیان" - دکتر محمدجواد مشکور

پیشینه کاربردهای شتر در ایران

پرورش شتر در کشور ما پیشینه‌ی دیرینه‌ی دارد و نیاکان ما از دیرباز، از پشم، شیر و گوشت شتر بهره می‌بردند. درباره‌ی جایگاه پیدایش و زمان درستِ اهلی شدن شتر یک کوهانه، دیدگاه‌های گوناگونی دیده می‌شود. برخی، کشور شتر یک کوهانه را عربستان دانسته و بر این باورند که این حیوان از عربستان به آسیای صغیر، آفریقا و سپس به دیگر نقاط جهان رقته است و برخی دیگر کشور اصلی شتر را در ایران دانسته‌اند.

اما بیشتر پژوهشگران درباره‌ی جای اهلی‌شدن شترهای دوکوهانه بر این باورند که در سرزمین خراسان بزرگ، مغولستان و آسیای میانه بوده‌است.

در اوستا، کتاب ورجاوند و سپند زرتشتیان، نوشته‌های زیادی درباره‌ی شتر دیده می‌شود و نگهداری از شتر سفارش شده است. در ایران باستان، داشتن شترِ بیشتر، نشانه توانایی بوده است.

پژوهشگران دو معنی برای واژه‌ی زرتشت دانسته‌اند؛ یکی«ستاره طلایی یا زرین» و دیگری «دارنده شتر زرد یا پیر» (بیشتر پژوهشگران معنی نخست؛ یعنی ستاره‌ی زرین را منطقی‌تر و لقب ایشان پس از پیامبری می‌دانند).

در ایران باستان داشتن شتر فراوان، از افتخارهای فرد بوده است، چون این حیوان در صلح و جنگ برای جابجایی خوراک و غنیمت‌ها سودمند بوده است و پادشاهان بیشتر میزان باج و خراج خود را به شمارگان شترها، بار آن ها و وسایل با ارزش برآورد می‌کردند.

در تخت جمشید، نقش برجسته‌هایی بر دیوارها دیده می‌شود، که یکی از آن ها نشان دهنده به خدمت رسیدن گروه‌هایی از مردم ایران به نزد شاه است، که به همراه خود یک شتر دوکوهانه برای پیشکش نمودن به شاه ایران همراه دارند.

در نوشته‌های تاریخی آمده است، پیش از اینکه تازیان بر سرزمین فرارودان(:ماوراءالنهر) چیره شوند، در این سرزمین، سکه‌هایی به‌نام سکه‌های خوارزمی رواج داشته است که برخی از این سکه‌ها دارای نقش‌های آتشکده و پادشاهان بوده و برخی دیگر شتری بر آن نقش بسته بود، که نقش شتر برروی این سکه‌ها می‌تواند ما را از ارزش فراوان این دام در زندگی روزمره‌ی سرزمین فرارودان آگاه سازد. و تا آنجا که پژوهشگران آگاهند در میان سکه‌های باستانی به‌جز سکه‌های خوارزمی، سکه‌ی دیگری یافت نشده است که نقش شتر بر آن نقش بسته باشد.

در داستان‌ها آمده است، هنگامی که نادرشاه افشار ازبرای گرفتن هندوستان رهسپار آن دیار بود، با لشکری انبوه از فیل سواران روبرو شد، برای روبه‌رویی با آنان، با سرداران خود همپرسگی کرد و در پایان دستور داد که شترهای لشکرش را گردآورده و بر پشت آنان چادری ببندند و چادر را آتش بزنند و این گونه بود که شترهای نادرشاه از آتش ترسیدند و به سوی لشگر هند رَم کردند و فیل‌ها نیز به نوبه‌ی خود با دیدن شترهایی که بر پشت خود آتش می‌بردند، رَم کرده و لشکر هند را زیردست‌وپای خود نابود کردند و این کار شکستی بزرگ برای هندی‌ها به‌دنبال داشت.

در پایان قاجاریه و آغاز پهلوی، شترهایی از بلوچستان و کرمان بودند که در ژندارمری برای آمدورفت افراد و جابجایی بار به‌کار می‌رفتند. همچنین درآغاز گشایش اداره‌ی پست در ایران از شتر برای جابجایی بسته‌های پستی در سرزمین‌های دوردست کویری استفاده می‌شده است و تا همین چند دهه پیش شترهای ورامین و کرج نیز به ویژه در تابستان، میوه‌های تهران را از کشتزارها به بازارها و میدان‌های جنوب شهر می‌بردند.

بنابر گزارش وزارت کشاورزی شمار شتر در سال ۱۳۵۴ خورشیدی به سیصد هزار می‌رسیده است که این شمار کم‌کم رو به کاهش رفته و در سال۱۳۷۶ خورشیدی به کمتر از یکصد و چهل هزار شتر رسیده است.

در ایران سه نژاد شتر وجود دارد که عبارتند از: نژاد شترهای یک کوهانه، دوکوهانه و آمیخته که این نژادها دارای تیره‌های گوناگونی هستند.

-----------------------------

یاری‌نامه:

۱-دکتر مقدس احسان، درآمدی بر شناخت نژاد شتر در ایران، ۱۳۷۵

۲-قدردان مهرداد، جستاری در آیین زرتشت