سفره نوروز از "۷ شین" آغاز شد به " ۷ سین" رسید و در "۷ چین" چیده شد

^{آنچه که در سفره " ۷ سین" قرار می‌ گیرد دارای پنج ویژگی زیر می باشد:}

^{پارسی باشد}
^{با بند واژهٔ «س» آغاز شود}
^{ریشهٔ گیاهی داشته باشد}
^{خوردنی باشد}
^{نام مرکب نباشد. نام آن ها از واژه های ترکیبی ( مانند سبزی پلو، سیر ترشی، سیب زمینی و ...) ساخته نشده باشد}
^{در زبان پارسی، تنها هفت چیز "سین‌ های باستانی" (خوراکی - روییدنی) هستند که این ویژگی‌ ها را دارا هستند:}
^{سیر : نماد اهورامزدا}
^{سیب: نماد فرشته سپندار مذ، فرشته زن، باروری و پرستاری است. (اسفند)}
^{سبزی: نماد فرشته اردیبهشت و نماد زندگی دوباره است}
^{سنجد : نماد فرشته خرداد و نماد عشق است}
^{سرکه : نماد فرشته امرداد و نماد صبر و شکیبایی و جاودانگی است}
^{سمنو : نماد فرشته شهریور و نماد خواربار است}
^{سماق: نماد فرشته بهمن و نماد باران یا رنگ طلوع خورشید است. (بدانید که سماغ واژه پارسی است و نباید با بندواژه "ق" نوشته شود و سماک نام نژاده آن است.)}

^{دیگر سین‌ ها که نماد خوراکی - روییدنی ندارند ولی بعدها در سفره قرار گرفته: سکه• سوسن• سنبل • سنگک • سپند • سیاهدانه}

^{دیگر چیزهایی که در سفره قرار می گیرد:}
^{کتاب - به نشانه تمدن و خردورزی: دیوان حافظ و شاهنامه و یا کتاب مقدس}
^آینه
^{یک جفت نوروزی (شمعدان اصیل ایرانی)}
^{تخم مرغ رنگی}
^{کاسه‌ای از آب که پرتقال یا نارنج در آن غوطه‌ور است (به نشانه زمین در فضا)}
^{شیرینی ایرانی (مانند باقلوا، شیرینی آردنخودچی ، ...)}
^{آویشن خاصیت ضدعفونی کننده و دارویی دارد و به نیت سلامتی و بیشتر به حالت تبرک بر سر سفره گذاشته می‌شود}
^{همچنین: گلاب • آجیل • شکلات • گل هایی مانند سنبل یا نرگس یا ....ا}
^{ماهی سرخ که پس از دوستی با چین رسم شد}

^{در اصل هم می دانید که هفت نماد هفت امشاسپند هست ... .. و تقدس هفت و هفت نوروزی از این جاست .. با این که جشن نوروز جشنی پیش از تاریخ و پیش از پیامبر اشو زرتشت هست ولی خوب فرهنگ ایران و فرهنگ زرتشتی مثل درخت تنومندی در هم گره خورده اند و زرتشتیان تلاش خود را کردند که بتوانند این جشن ایرانی را زنده نگه دارند و با هر سختی و در هر زمانی نسل به نسل این جشن را بر پا کردند و حتی می شود گفت نمی شود این دو فرهنگ "ایرانی و زرتشتی" را از هم جدا کرد و این دو به هم معنی می بخشند}

^{دوران باستان "هفت شين" به این گونه چیده می شد:}
^شهد
^شکر
^شيرينی
^{شب بو}
^{شالين به چم (یعنی) شمشاد}
^شبدر
^{شراب (می)}
^{بوده است}
^{(البته بسیاری با شراب موافق نیستند و بجای آن شیر را قبول دارند)}

^{یه سری شیر و شنبلیله سبز هم سر سفره می گذارند و اعتقاد دارند که شیر باید روی شعله کم حالت جوشیدن داشته باشه هنگام تحویل سال .. و این اعتقاد به خاطر این است که شیر نماد رزق و روزی خداوندی است سپید رنگ است یعنی از راه درست بدست آید و جوشان باشد یعنی همواره در حال تکاپو برای بدست آوردن روزی درست از راه درست باشیم .. البته شراب در زمان پیش از اسلام "می" خوانده می شد پس شراب نبوده}

^{اما در پی ممنوعيت شراب در ايران در قرن ۳ هجري این هفت «سین» بود که جاي هفت شين را گرفت، در اصل هفت شين ثابت بود اما هفت سين تقريبا هر چيزي که از نظر مردم خوش يمين باشد و با "سين" شروع شود می‌تواند باشد. اين سفره اجزایي ديگر هم دارد مانند:}
^{آينه که نماد نور و راستی است}
^{ماهي که نماد زندگي نيک بختي است (که پس از دوستی دولت چین وارد سفره شد)}
^{شمع که نماينده آتش است}
^{گل که نماد دوستي است}
^{کتاب که نماد دانایي است}
^{علاوه بر خوراکی هایی مانند ماهی پلو با سبزی به عنوان خوراک نوروزی. خوراک برای وعدی دیگر هم پخته می شده حالا بنا به زمان تحویل سال یا برای وعده پیش از سبزی پلو و یا وعده ای پس از آن که باید رشته در اون استفاده می شده و امروزه عموما رشته پلو می گذارند به جاش و معنی تحت لفظی آن هم از رشته این است که زندگی سامان و نظم داشته باشه و به قولی سر رشته کار ها در دست باشد. چون جهان آفرینش خداوندی برای پایه نظم استوار است و چه بهتر که به عنوان نمادی از رشته این نظم در کار های انسانی نیز یاد آوری شود}

^{موبدان آدريان شوش در همان سال های ورود اعراب " ۷ سین" را جای گزين هفت شين کردند که هفت سين آن ها عبارت بود از:}

^{سبزه : نماد خرمي و نو زيستي}
^{سرکه : جايگزين شراب و نماد شادی (ميوه درخت تاک در ايران ميوه شادي خوانده می شد)}
^{سمنو : نماد خير و برکت}
^{سیب : نماد مهر و مهرورزی}
^{سیر : نگهبان سفره (در اکثر فرهنگ های آريایی برای سير نقش محافظت کننده از شر قایل بودند)}
^{سماق : نماد مزه زندگی}
^{سنجد : نماد حيات و بزر حيات}
^{عود : که امروزه در نوروز فراوان استفاده می‌شود در گذشته نماد ثروت خانواده بود که عود که از هند آورده شده است بسوزانند و همچنین اسپند هم می ‌‌سوزاندند}

^{هفت چین هم در دوره گویا گه گه بوده اون هم نه به این عنوان که هفت شی که با چ شروع می شود، بلکه در دوران ساسانی به دلیل تبادلات تجاری امپراطوری ایران و چین و واردات ظرف هایی نقش و نگار دار که از چین می آمدند و بعدها این ظروف به چینی معروف شدند و هنوز هم ما به برخی ظروف چینی می گوییم}

^{در دوره ای از این ظرف های چینی زیبا و اسلوب نگار چینی برای قرار دادن اجزای سفره نوروزی استفاده می کردند و به نام هفت چین بوده}

^{مثلا سکه یا هر چیزی رو که می شد درون این ظروف می گذاشتند که برای زیبایی بیشتر بوده نه اینکه مانند هفت شین آغاز بشود که البته این رسم به زودی به فراموشی سپرده شد ... به خاطر همین در عامه گه گاه خاطره هفت چین مونده و اشارات زیاد دیگری به این نشده که واقعا در دوره ای از اشیایی که با "چ" بوده، استفاده می کردند را نمی شود ثابت کرد.}

^{در بالا در مورد هفت سین و هفت شین و هفت چین دوست گرامی "کدبان ر. ک." توضیحاتی دادند که بسیار جالب بود با سپاس از ایشان}

+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۰ ساعت ۶:۵۰ ب.ظ توسط |

جشن ها، آیین ها و گاهشمارهای باستانی

سفره نوروز از "۷ شین" آغاز شد به " ۷ سین" رسید و در "۷ چین" چیده شد

نوشته‌های پیشین

پیوندها