جشن ها، آیین ها و گاهشمارهای باستانی

گاهی اعتقادات یا خرافات باعث خرابی زندگی و ذهن انسان می شود ولی در این مورد سپاس از بانوانی که با اعتقاد خودشان این آرامگاه را پا برجا نگهداشتند - درود بر این مادران !!!!! شاید بشود باور کرد که این اعتقاد این بنا را نگهداشته

تا اواخر حکومت پهلوی پیش از جشن های فرهنگ و هنر مردمان فارس خصوصا در جلگه مرودشت پازارگاد را (مادر سلیمان) می خواندند و آرامگاه کورش را آرامگاه مادر سلیمان می دانستند و چه نذرها و نیازها که به پای آن نمی بردند البته فقط زنان می توانستند به نزد آرامگاه بروند و نیازهایشان را بیان کنند

مادام دیولافوا در سفرنامه اش می گوید که زنی را دیده که بچه دار نمی شده و به نذر بچه دار شدن به آنجا آمده بود

او خوشحال از این بود که چون زن بوده توانسته به داخل آرامگاه برود و برای شوهرش مارسل طرح هایی را ببرد.

نکته اینجاست دیولافوا می گوید همین اعتقاد باعث حفظ این بنا تا امروز شده است .

مادام ژان دیولافوا همسر مارسل اوگوست دیولافوا (۱۸۴۳ـ ۱۹۲۰)، مهندس راه و ساختمان و باستان‌شناس فرانسوی بود و به همراه همسرش از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی سه بار به ایران سفر کردند . اولین مسافرت آن ها در سال ۱۸۸۱ به بنادر جنوبی ایران صورت گرفت. مادام دیولافوا مطالعات و مشاهدات اجتماعی و یافته‌های باستان‌ شناسی همسرش را به صورت یادداشت‌های روزانه جمع‌ آوری کرد و در دو کتاب جداگانه انتشار داد.

Sometimes, superstitious beliefs, damage the human mind and life, but in this case, thanks to the women who believed in this and kept the tomb standing - Hail to the mothers!!! Maybe we believe that the beliefs held in this building 

Until end of the Pahlavi Reign/Kingdom, Persian culture and art of the peoples of the Marvdasht Pasargad called "Soleyman Madar"  and the Tomb/Mausoleum of Cyrus were known as tomb of Solomon's mother and many wmomen going there and they vow and requested for their needs for having kids

Madame Jane Dieulafoy in her travelogue tells that she saw a woman came just to vow for a baby. She was happy because she was a female and she was able to go inside the tomb and took some of the designs for her husband "Marcel".h

Madame Jane Dieulafoy mentioned that this faith preserve this building until today.

During her travels abroad and at home, Dieulafoy preferred to dress in men's clothing and wear her hair short. This was against the law in France at the time, but when she returned from the Middle East she received special "permission de travestissement" from the government. Dieulafoy chose to wear men's clothing for practical reasons. She wrote, "I only do this to save time. I buy ready-made suits and I can use the time saved this way to do more work."