نیایشگاه ستی پیر یا دژ اسدان در مریم‌آباد یزد، دژی است که در چهار سوی آن، آثار چهار برج دیده‌بانی به چشم می‌خورد. به باور گروهی، ستی پیر جایگاه مادر شاهزادگان ساسانی و همسر یزدگرد سوم به نام «کتایون» بوده است.

زرتشتیان در بیست و چهارم خردادماه هر سال با جامه‌هایی روشن و اسپند و میوه‌ها و خوراک‌های زرتشتی بر دست، به این نیایشگاه می‌آیند تا هم دیداری با هم‌کیشان خویش تازه کنند و هم به نیایش بپردازند و از آنجا روانه نیایشگاه پیر سبز شوند.

ستی پیر به صورت قلعه ای است که آثار چهار برج در چهار سوی آن هنوز باقی است. در زمانی نه چندان دور این بنا در ریگزار کناره کویر، یکه و تنها قرار داشت ولی اکنون گسترش شهرسازی در یزد، ستی پیر را در محدوده این شهر جای داده است.

در روز اشتاد از ماه خورداد گروهی کثیری از زرتشتیان استان یزد و دیگر شهرهای ایران در این نیایشگاه حضور می یابند تا ضمن آشنایی، تجدید دیدار و با خبر شدن از حال همدیگر در فرصتی مناسب، نیایش به جای آورند و اهورامزدا را سپاس گویند. ساختمان ستی پیر را اتاق ها و تالارهای تو در تو بوجود آورده است. در یک سوی این ساختمان جای اصلی نیایشگاه واقع شده است. این محل اتاقی است که دو اتاق کوچکتر در دو سوی آن قرار دارد. در یک سوی جایگاه اصلی سکویی وجود دارد. روی این سکو و در کنار آتشدان، چراغ هایی که با روغن مایع می سوزد روشن است. 


نیایش کنندگان در این محل و در حالتی که کلاه و روسری سفید بر سر دارند، عود می سوزانند، چوب سندل و کُندر بر آتش می نهند تا بوی خوش پراکنده شود و در پای آن اهورامزدا را نیایش و ستایش می کنند. سیرُگ با پشمک یزدی و آش رشته از غذهایی است که برخی از خانواده ها دراین نیایشگاه تهیه و با آن از خویشان، دوستان و حاضران پذیرایی می کنند زرتشتیان این روز زا در نیایشگاه ستی پیر با شادی به پایان می رسانند.