بنیاد سفره‌ی آیینی زرتشتیان بر نمادهایی مادی از امشاسپندان شکل گرفته است. این سفره هنگام برپایی آیین‌های دینی در تالار آتشکده یا آدریان و در خانه‌های قدیمی معمولا" در پسکم‌مس (اتاق پاکیزه) گسترانده می‌شود. که برابر هر مراسمی چیزهایی بر آن افزوده می‌شود

سفره سپید رنگ که نشانه و سمبل امشاسپند سپندارمذ (آرمئی‌تی) است.

آتش‌فروزان که در درون آپریگون(آتشدان) کنار سفره نهاده می‌شود و بر روی آن افروختنی‌های خوش بو چون کُندُر و چوب صندل می‌ریزند و نشان اردیبهشت امشاسپند است.

تاس روزین پر از آب که در سفره قرار داده می‌شود. تاس روزین فلزی نشان شهریور امشاسپند و آب درون آن نشان خورداد امشاسپند است.

جامی از شیر یا ظرفی از فراورده‌های سپید رنگ آن (برخی تخم‌مرغ سفید هم می‌گذارند) به نشانه وهومن امشاسپند.

شاخه‌های سبز برسم و سرو و... به نشانه امرداد امشاسپند.

کتاب اوستا (کلام مانتره = نمادی از باور ما بهدینان به یکتایی اهورامزدا) خوراکی‌های و میوه‌هایی که بر سر سفره‌ی آیینی افزوده می‌شود، «میزد» نامیده می‌شود، در پایان هر مراسم آیینی، میزد یا خوراکی هایی که بر آن ها اوستا خوانده شده در میان باشندگان تقسیم می‌شود.

 آشنایی با فرهنگ‌زرتشتی، بخش (ششم) سفره‌ های آیینی در فرهنگ‌زرتشتی بنیاد سفره‌ی آیینی زرتشتیان بر نمادهایی مادی از امشاسپندان شکل گرفته است. این سفره هنگام برپایی آیین‌های دینی در تالار آتشکده یا آدریان و در خانه‌های قدیمی معمولا