آیین «شب وه»، آیینی بسیار روح‌ انگیز همراه با نیایش دست جمعی است که توسط بهدینان در آخرین شب سال (آخرین روز پنجه) برپا می‌شود.
 
برابر آنچه پیش از این توضیح داده شد، ۵ روز پایانی سال در گاهنمای‌ زرتشتی بنام پنج بخش گات‌ های پاک و اهورایی نامور شده و در فرهنگ‌ زرتشتی به «پنجه» (پنجی) معروف است. در آخرین شب پنجه، شبی که با آتش افروزی سپیده دم روز اورمزد و فروردین ماه به پایان می‌رسد، بهدینان در جاهای سپند چون آتش‌ ورهرام، آدریان یا درمهر گرد می‌ آیند و با گاهنبار خوانی شب‌ وه را گرامی می‌ دارند. 
این آیین با کشتی تازه کردن بهدینان همراه موبد آغاز می‌ شود و سپس از جشن‌ خوانی توسط موبد پی‌ گرفته شده، در پایان باشندگان همراه موبد با خواندن اوستای برساد مراسم نیایش را به پایان می‌ رسانند.
آنگاه می‌ روند تا با فراهم آوردن بایسته‌ های آیینی، ساعاتی دیگر و در گاه هوشبام به آتش افروزی در سپیده دم سال نو بپردازند و به استقبال روان و فروهر درگذشتگان بروند.